Als ik mensen vertel dat we naar schatting maandelijks tussen de 60 en 80 % van ons inkomen aan de kant zetten, en de kans groot is dat we op die manier voor ons 40ste “met pensioen” kunnen, krijg je in bijna alle gevallen een reactie van ongeloof. Alsof je net vertelt hebt dat je naar Mars gaat verhuizen.
Wanneer iemand dit mij een 10-tal jaar geleden zou verteld hebben, was mijn reactie vermoedelijk niet anders geweest. Ik zou ook beginnen zoeken achter het addertje. Zonder erfenis van een rijke suikertante? Zonder je kapot te werken of er alles aan te doen om kost wat kost toch maar die beter betaalde job te pakken te krijgen? Zonder één of andere loterij te winnen? Dat kan toch niet.
Die enorme groei van kapitaal en de snelheid waarmee ons pensioen dichterbij komt, is er dan ook niet gekomen dankzij een volledig weloverwogen, uitgewerkt plan. Als jonge kerel zocht ik gewoon manieren om extra geld te verdienen, en via het internet, wat denkwerk, persoonlijke ervaringen en meevallers begonnen alle puzzelstukjes samen te vallen, met dit avontuur en deze blog als een ‘work in progress’.
Slechts een beperkt aantal mensen uit mijn directe omgeving weten dat wij zo veel sparen en investeren. Voor de meeste vrienden, familie, collega’s,… ben ik een gewone kerel die elke dag zijn boterham gaat verdienen, op een dag misschien wel aan kinderen gaat beginnen, graag al eens een nieuwe uitdaging aangaat door bv. op een boot te gaan wonen. Meer niet. Spreken over financiële zaken blijft dan ook vaak iets binnen gezinnen, families,… en dan nog. Als het komt op bezittingen, welke financiële beslissingen we nemen, hoeveel geld er op de rekening staat, hoeveel we verdienen,… dansen we als het er op aankomt graag wat rond de waarheid. We willen niemand in verlegenheid brengen, of willen niet dat mensen ons anders gaan aanzien gewoon door de financiële keuzes die we maken of over welke middelen we beschikken. Ook voor mij blijft hierover praten een beetje experimenteren en balanceren.
Deze blog brengt precies wat teweeg…
Ik loopt dus niet te koop met onze “levensstijl” of maak niet actief reclame voor deze blog. Het is ook meer begonnen als een leuk zijproject in alles wat ik dagdagelijks doe. Meer een persoonlijk naslagwerk dan een extra job die zoveel mogelijk mensen moet bereiken en overtuigen. Genieten van het ‘offline’ leven, een voltijdse job, wat bijverdienen als fietskoerier, onze boot onderhouden,… nemen meer dan genoeg tijd in beslag. Maar ik ben er wel van overtuigd dat wat ik neerschrijf op deze blog het potentieel heeft om het leven van velen te veranderen, simpelweg omdat ik elke dag keer op keer zelf ervaar hoe het mijn leven beïnvloedt.
En toch zijn er dus al enkelen, mensen die ik persoonlijk ken of die toevallig op deze blog belanden, die al van zich lieten horen. Een terugkerende reactie, die ik wel wat verwacht had, is: “Hmmm, allemaal goed en wel, maar zo extreem! Zoveel sparen? Zo weinig uitgeven? Zoveel investeren? Dat is toch niet mogelijk?”
Een vreemde denkfout
Als je mensen die ons goed kennen, vóór ze enig idee hebben van onze spaar- & spendeergewoontes, een schatting zou laten maken van hoe lang we met ons inkomen en levensstijl nog zouden moeten werken om onze levensstijl te financieren, zou het antwoord unaniem zijn: zoals iedereen, tot aan het wettelijk pensioen. Ze maken die inschatting op basis van wat ze weten over onze achtergrond en (financiële) keuzes. Met andere woorden: hoe wij door het leven gaan, komt in heel grote mate overeen met hoe anderen, met een vergelijkbare achtergrond, hun leven leiden. Ze schatten, overigens volledig correct, in dat wij onszelf niets te kort doen. En toch… voor henzelf vinden ze dat meer dan de helft van het inkomen sparen als onmogelijk, onmenselijk of extreem is.
Het toont perfect aan dat je om financieel vrij te worden in onze extreem rijke maatschappij geen zotte dingen moet doen (alhoewel ze natuurlijk het proces kunnen versnellen). Wij kopen geen tweedehands kleren, eten elke dag fantastische maaltijden zonder kortingsbonnen te knippen, rijden rond met een degelijke wagen, hebben een jaar lang een mooi huisje gehuurd op een kasteeldomein in de dure rand van Gent, en misschien wel het belangrijkste: hadden het grootste deel van ons leven zelf weinig besef van de kracht van de ideeën die ik hier op deze blog neerschrijf. Er is met andere woorden nog marge om méér te sparen en nog sneller met pensioen te gaan!
Het enige verschil: geleidelijk aan ben ik heel gericht foute uitgavepatronen uit mijn leven gaan bannen. Ik ben gaan beseffen hoe onze maatschappij het mogelijk maakt, zonder een groot genie te zijn of zotte dingen te doen, een fantastisch leven uit te bouwen en tegelijk onmetelijk rijk te worden. Gewoon door hier en daar kleine aanpassingen te doen. Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat:
- een laptop van € 300 in essentie hetzelfde doet als één van € 2000.
- je ook zelf een verwarming op je boot kan installeren voor 1/20ste van de prijs
- thuis lekker eten maken en mensen uitnodigen minstens zo leuk is als 3x per week op restaurant gaan
- een internetabonnement van € 20 meer dan genoeg te bieden heeft.
- een simpele investering als een breed gediversifieerd indexfonds alles is wat je nodig hebt.
- je een voltijdse job in veel gevallen perfect kan aanvullen met een extra job waar je naast voldoening en ervaring ook extra geld mee kan verdienen.
- een huis huren er voor kan zorgen dat je dicht bij je werk woont en je geen auto nodig hebt. En wanneer je er toch één koopt, ook een goedkope je van punt a naar b brengt.
- je niet meteen naar de andere kant van de wereld moet reizen om schoonheid en avontuur te vinden.
Geen magie dus, geen complexe berekeningen of grote risico’s. Niets wat niet (bijna) iedereen zou kunnen.
Wat is “extreem”?
Wanneer je doorheen de jaren begint door te hebben hoeveel geld je zelf verkwist hebt aan van alles en nog wat die geen moer toegevoegd heeft aan je leven, moet je al veel moeite doen om die patronen niet automatisch te herkennen bij anderen. Als ik nu zie wat mensen uitgeven aan reizen, kledij, wonen, eten,… en ze dan hoort klagen “hoe duur het leven wel niet is”. Als je ziet hoe mensen hun zuurverdiende centen vergokken aan allerhande vormen van speculatie. Als je elke financieel expert hoort beweren dat een eigen huis zowat de ‘enige’ en ‘beste’ investering van je leven is… Dan weet ik niet of we het extreme bij de volgers van deze blog moeten zoeken. Tegelijk begrijp je waarschijnlijk ook wel waarom de toon soms wat ‘geanimeerd’ is en waarom het absoluut geen optie was om een saaie schoolcursus over persoonlijke financiën te schrijven.
Ik besef heel goed dat het verhaal dat ik op deze blog breng, voor sommigen extreem kan lijken. En het klopt zeker dat het automatisme om alles naar waarde schatten soms wat te ver doorslaat. Maar is dat een reden om dan maar om terug te gaan naar een leven van ongebreidelde verspilling? Ik betwijfel het, want geld dat te weinig uitgegeven is kan nog altijd uitgegeven worden én brengt het ‘pensioen’ nog altijd een stuk sneller dichterbij. Geld dat te veel uitgegeven is, is weg.
En voor wie nog altijd denkt dat hij door de principes op deze blog in de praktijk te brengen, toetreedt tot een groep “extremisten”, kan volgende denkoefening misschien nuttig zijn.
Het beste leven… voor 0 euro.
Wat als we allemaal een manier zouden vinden om best denkbare leven uit te bouwen, waar geen geld of gelijk welke vorm van financiële middelen voor nodig zijn? Dat we bij wijze van spreken een knop induwen die ons alle diensten en goederen geeft die ons van het perfecte leven voorzien. Een puur hypothetische vraag. Maar stel nu… Het zou betekenen dat iedereen financieel vrij is. Dat geld overbodig is. Dat we enkel nog werk doen dat ons voldoening en levensvreugde geeft. Bedrijven worden per definitie organisaties die mensen verenigen met hetzelfde doel, zonder winstoogmerk. Status, eer en prestige zouden niet meer voortvloeien uit onze financiële slagkracht. We doen énkel nog wat ons leven beter maakt.
Zou dat niet fantastisch zijn?
Natuurlijk is het om zoveel redenen naïef om te denken dat dit werkelijkheid kan worden. We zullen vermoedelijk altijd diensten en producten nodig hebben die we niet gratis aan elkaar willen leveren. En natuurlijk zijn we zelf niet perfect. Het is namelijk onmogelijk om tot in de perfectie in te schatten wat ons leven de moeite waard maakt, laat staan dat we er in onze maatschappij in slagen om een fantastisch leven uit te bouwen zonder dat het geld kost. Gelukkig is dat geen probleem. Als je bovenstaand scenario afzet tegen hoe de meesten in onze maatschappij vandaag in het leven staan, kan het verschil niet groter zijn. Velen leven alsof ze al het geld van de wereld nodig hebben om het best mogelijke leven te hebben. Ze zijn verplicht om betaald werk te blijven verzetten omdat ze zelf diensten en producten denken nodig te hebben die in de realiteit hun leven niet beter maken. Op hun beurt maken die geleverde diensten het leven van wie er voor betaalt ook niet beter. Een absurde vicieuze cirkel.
En ik zie elke dag weer dat er wel degelijk veel mensen zijn die stappen willen zetten, maar nog niet goed weten welke die stappen juist zijn. Hopelijk kan deze blog hierbij een hulp zijn. Het is alleszins overduidelijk dat er niets extreem is aan streven naar een leven in financiële vrijheid door enkel geld te betalen wanneer het echt een meerwaarde voor je leven betekent. Wanneer dat begint door te dringen, kan je niet anders dan elke dag met je neus op het feit geduwd worden dat de enige extreme levenswijze die is die vandaag door velen als de norm beschouwd wordt.